Socjalizacja uczy nas życia wśród innych. Uczymy się kontrolować własne potrzeby, popędy, emocje tak, abyśmy z jednej strony my byli szczęśliwi, z drugiej, by rozwijać się mogła konkretna grupa społeczna – wszyscy jej członkowie.
Socjalizacja uczy, że od czasu do czasu warto pomyśleć nie tylko o sobie.
Socjalizacja w życiu nastolatków
Socjalizacja w rodzinie, szkole, w grupie przyjaciół trwa właściwie od początku edukacji. Przebywając w różnych grupach, uczymy się zasad, które nimi rządzą, sposobów zachowania, pewnego rodzaju normy. Nastolatkom często trudno jest przyjąć niektóre zasady. Podstawowe emocje nierzadko wywołują wewnętrzny bunt na zasady obowiązujące w szkole czy w domu. Warto jednak zawsze zastanowić się, jaki jest cel tych zasad. Mimo że mogą one nam w danym momencie wydawać się niekorzystne, w perspektywie całej grupy mają swoje uzasadnienie. Decydujący głos rodzica czy nauczyciela w wielu sprawach może budzić twój sprzeciw. Zastanów się jednak, czy gdybyś ty miał opiekować się kimś i za niego odpowiadać, zgodziłbyś się, aby to on podejmował kluczowe (często nie do końca rozsądne) decyzje?
Na czym polega socjalizacja?
Socjalizacja to proces, który uczy nas życia wśród innych. Wyróżniamy:
- socjalizację pierwotną – najpierw w rodzinie, potem w szkole, głównie poprzez naśladownictwo i zabawę, człowiek nabywa podstawowych umiejętności życia w społeczeństwie.
- socjalizację wtórną – przez kolejne grupy społeczne, w pracy rozwijamy kompetencje społeczne, które sprawiają, że lepiej radzimy sobie w kontaktach z innymi, skutecznie pracujemy w grupie, razem z innymi potrafimy osiągać cele, jasno i dobrze się komunikujemy; uczymy się wchodzić w nowe role.
Socjalizacja społeczna – podsumowanie
Rola socjalizacji społecznej jest ogromna. Przede wszystkim pozwala nam ona kontrolować własne popędy i potrzeby, dostrzegać potrzeby innych, nierówności społeczne, niesprawiedliwość, której trzeba przeciwdziałać. Dzięki socjalizacji jesteśmy w stanie tworzyć społeczeństwo ludzi, którzy rezygnują z jakiejś części swoich potrzeb i popędów na rzecz dobra ogółu.
Socjalizacja społeczna najczęściej postępuje tak, że to starsi uczą młodszych. Można jednak mówić także o socjalizacji odwrotnej, kiedy to wnuczek uczy dziadka, na przykład obsługi komputera, smartfona czy korzystania z mediów społecznościowych.
