Cechy Młodej Polski wpisują się w szersze zjawisko, jakim był europejski modernizm czy symbolizm, bowiem tak określano okres przełomu XIX i XX wieku. To wyjątkowo krótka, ale obfitująca w wiele zjawisk epoka.
Ruch Młodej Polski to zjawisko analogiczne do Młodych Niemiec czy Młodych Włoch. W kontekście europejskim znacznie częściej używa się jednak określeń modernizm lub symbolizm.
Ramy czasowe Młodej Polski
Ruch Młodej Polski obejmuje okres od roku 1890 do 1918, a więc momentu zakończenia I wojny światowej. W kontekście polskim ta druga data graniczna jest istotna także ze względu na odzyskanie przez nasz kraj niepodległości. W kontekście europejskim daty modernizmu czy symbolizmu (innych, szerszych nazw Młodej Polski) obejmują analogiczny okres.
Sztuka Młodej Polski
Najbardziej wyraziste kierunki artystyczne Młodej Polski to:
- neoromantyzm – przedstawiciele Młodej Polski bardzo często czerpali inspirację z twórczości i literatury romantyków, przede wszystkim Juliusza Słowackiego (szczególnie z okresu mistycznego) oraz Cypriana Kamila Norwida;
- symbolizm – zarówno literatura, jak i malarstwo Młodej Polski bardzo mocno bazują na rozbudowanej, nieoczywistej symbolice, która ma uruchamiać intuicję, pobudzać do rozważań metafizycznych itd.
- ekspresjonizm – to prąd zakładający nakierowanie na emocje artysty tworzącego konkretne dzieło;
- naturalizm – kierunek zakładający dosadne, pozbawione tabu, często obsceniczne portretowanie;
- impresjonizm- kierunek, którego celem było uchwycenie w sztuce ulotności chwili, emocji, dynamiki ruchu
Zobacz także: Literatura Młodej Polski
Filozofia Młodej Polski
Filozofowie Młodej Polski byli rozdarci między nadzieją związaną z nadchodzącym nowym wiekiem a poczuciem, że nadchodzi kres wielkiej epoki. Te nastroje przekuły się w dekadentyzm, charakterystyczny dla tzw. fin de siecle. Pojawiał się katastrofizm, pesymizm. Rosło zainteresowanie metafizyką, transcendencją, praktykami okultystycznymi.
Fot. Adobe Stock
