Historia, którą trzeba znać
Witold Pilecki urodził się 13 maja 1901 roku w Ołońcu (Rosja). Pochodził z rodziny szlacheckiej. Jego rodzina od 1910 roku mieszkała w Wilnie, gdzie Witold uczył się w szkole handlowej. Od 1914 należał do zakazanego przez rosyjskie władze harcerstwa.
Wybuch wojny w 1914 roku zaskoczył rodzinę Pileckich, gdy byli na wakacjach w Druskiennikach. Nie mogąc powrócić do zagrożonego niemiecką okupacją Wilna, ani do Ołońca, Ludwika Pilecka pojechała z dziećmi do matki mieszkającej w Hawryłkowie i posłała dzieci do szkół w Orle. W 1917 roku harcerstwo polskie wyszło z podziemia i w 1918 roku prawie wszyscy starsi harcerze (razem z Witoldem Pileckim) opuścili Orzeł i przedostali się na tereny odradzającej się Polski.
Pilecki zdał maturę w 1921 roku, a w latach 1918-1921 służył w Wojsku Polskim. Podczas wojny walczył z Armią Czerwoną, brał udział w obronie Grodna, walczył w bitwie warszawskiej, bitwie w Puszczy Rudnickiej i brał udział w buncie gen. Żeligowskiego. Dwukrotnie odznaczony został Krzyżem Walecznych. W 1939 roku Witold Pilecki walczył w kampanii wrześniowej jako dowódca plutonu w szwadronie kawalerii 19 Dywizji Piechoty Armii Prus. Po zakończeniu kampanii przedostał się do Warszawy i był jednym z twórców Tajnej Armii Polskiej. Jako jej żołnierz powziął plan zdobycia materiałów wywiadowczych na temat tworzonych przez hitlerowców obozów koncentracyjnych. Bezpośrednim powodem była rosnąca liczba aresztowań wśród żołnierzy Tajnej Armii Polskiej oraz informacje o zbrodniczych działaniach Niemców. By dostać się do obozu, Pilecki celowo dał się zatrzymać podczas łapanki na warszawskim Żoliborzu. Podając się za Tomasza Serafińskiego – ukrywającego się żołnierza polskiego – został wywieziony do obozu Auschwitz (Oświęcim) w nocy z 21 na 22 września 1940 roku. W obozie Pilecki zorganizował Związek Organizacji Wojskowych (ZOW), którego członkami zostali więźniowie, byli żołnierze. W nocy z 26 na 27 kwietnia 1943 roku Pileckiemu udało się uciec wraz z dwoma współwięźniami. Pilecki został awansowany 11 listopada 1943 roku do stopnia rotmistrza. W latach 1943-1944 służył w jednym z oddziałów Armii Krajowej. Brał też udział w Powstaniu Warszawskim. Wkrótce ponownie został schwytany i przebywał w niemieckim obozie w Murnau. Po wyzwoleniu z obozu w 1945 roku na rozkaz generała Andersa oficer wrócił do Polski, by prowadzić działalność wywiadowczą. Rotmistrz Pilecki został aresztowany 8 maja 1947 roku przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Był torturowany i oskarżony o działalność wywiadowczą na rzecz rządu RP na emigracji. W trakcie ostatniego widzenia z żoną Pilecki powiedział żonie, że w kontekście tego aresztu „Oświęcim to była igraszka”. Witold Pilecki został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 25 maja w warszawskim więzieniu, strzelając oficerowi w tył głowy.
Źródło: polskatimes.pl
