Humanizm to prąd myślowy, który zakłada skupienie na człowieku i jego potrzebach. Centrum zainteresowania zawsze jest człowiek, jego szczęście i godność.
Humanizm interesuje się wszelkimi naukami związanymi z człowiekiem – od historii, literatury i filozofii, przed politykę, do prawa i medycyny. Humanizm renesansowy skupiający się na człowieku był przeciwwagą dla średniowiecznego światopoglądu skupionego na bogu, śmierci i życiu wiecznym. Humanizm renesansowy był odrodzeniem kultury starożytnej i jej bogactwa.
Humanizm – co to znaczy?
Definicja humanizmu wskazuje, że jest to nurt umysłowy, kulturowy, skoncentrowany na człowieku. Słynne hasło Homo sum, humani nihil alienum a me esse puto, czyli “człowiekiem jestem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce” Terencjusza doskonale to odzwierciedla. Humanizm skupia się na człowieku w każdym aspekcie jego życia. Nie ma tutaj tematów ważniejszych i mniej istotnych. Nie liczy się tylko to, co wzniosłe, ale również przyziemne potrzeby ciała. Ważne jest zarówno prywatne, jak i publiczne życie człowieka. Dyskutuje się więc zarówno o przeżyciach i filozofii, prawie czy ustroju państwowym. Rozkwitają też nauki przyrodnicze i medycyna z anatomią człowieka.
Humanizm renesansu – cechy humanizmu
Pojęcie humanizmu bardzo często wiążemy przede wszystkim z okresem renesansu. To wtedy bowiem rozkwitła ta idea i wykształciły się najważniejsze cechy humanizmu:
- antropocentryzm, czyli skupienie na człowieku,
- obraz humanisty zainteresowanego i dobrze zorientowanego w różnych naukach dotyczących człowieka (wzór: Leonardo da Vinci),
- fascynacja kulturą antyczną i filozofią starożytną, które stanowiły inspirację, źródło wiedzy, którą dalej trzeba rozwijać (słynne hasło: ad fontes, czyli “do źródeł”)
Do najważniejszych przedstawicieli humanizmu zaliczamy: Erazma z Rotterdamu, Leonardo da Vinci, Mikołaja Kopernika, Niccolo Machiavellego, Francesca Petrarkę, Jana Kochanowskiego, Filipa Buonaccorsiego (zwanego Kallimachem).
Zobacz także: Literatura renesansu i wzorce osobowe w renesansie
Co to jest humanizm renesansowy i co mu zawdzięczamy?
Humanizm renesansowy to nurt, który ukształtował nowe (względem średniowiecznego) podejście do człowieka i nauki. Humaniści zgłębiali naturę ludzką, możliwości ludzkiego rozumu a także szeroko pojętą naukę. Do dziś określenie „człowiek renesansu” to synonim człowieka światłego, który:
- jest świadomy swojej godności,
- umie ocenić swoje możliwości,
- jest gotowy rozwijać swój talent i zainteresowania, poszerza horyzonty,
- kształci się i zgłębia wiedzę, zna języki obce,
- dzięki umiejętnościom i zaangażowaniu może kształtować własny los (człowiek jest kowalem własnego losu),
- jest władcą natury, może poszukiwać prawdy i piękna,
- może wywalczyć sławę i zapisać się w pamięci potomnych, symbolicznie wygrywając ze śmiercią.
Źródło:
https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/humanizm;3913212.html
