Oddychanie przeponowe lepiej dotlenia nasze ciało. Na co dzień nie przywiązujemy wiele uwagi do oddechu i robimy to automatycznie. Oddychania torem przeponowym można się jednak nauczyć.
Fizjoterapeuci, lekarze i psychologowie przekonują, że oddychanie torem przeponowym jest znacznie lepsze dla zdrowia niż torem piersiowym.
Nauka oddychania – dlaczego jest taka ważna?
Oddychanie torem przeponowym przestało być dla nas zupełnie naturalne. Maksymalnie wyprostowane plecy, wciągnięty brzuch, ściągnięte łopatki, a więc postawa, którą nieustannie się nam wpaja, nie pomaga w oddychaniu przeponą. Z czasem coraz więcej oddychamy torem piersiowym, robiąc to automatycznie. Niestety okazuje się, że takie oddychanie w mniejszym stopniu dotlenia organizm. Oddychanie przeponowe jest ogromnie istotne przy nerwicy, walce ze stresem jako jedna z technik relaksacji, przekłada się właściwie na pracę całego organizmu.
Oddychanie torem brzusznym czy piersiowym?
Zanim rozpocznie się naukę oddychania przeponowego, warto przypomnieć, że są dwa tory oddechowe:
- piersiowy – podczas oddechu zwiększa się objętość klatki piersiowej, podczas wydechu się zmniejsza;
- brzuszny – opierający się na pracy przepony, podczas wdechu przepona się obniża, a więc rozszerza się dół brzucha, przy wydechu jama brzuszna się zapada; w trakcie takiego oddychania aktywowane są mięśnie brzucha i dna miednicy. Nauka tego oddechu ważna jest zarówno przy jodze, pilatesie, jak i przygotowaniu do porodu.
Oddychanie przeponą ma wiele korzyści:
- lepiej dotlenia i odżywia komórki ciała,
- zmniejsza napięcia w narządach trawiennych,
- lepiej stabilizuje ciało, pomaga pozbyć się napięć mięśniowych.
Jak nauczyć się oddychania przeponą?
Oddychanie torem brzusznym jest naturalne dla dziecka, to oddech pierwotny, niestety wypierany w trakcie rozwoju. Ponowną naukę aktywacji przepony zacząć trzeba od:
- leżenia tyłem ze zgiętymi nogami i stopami opartymi o podłogę,
- ułożenia jednej ręki na klatce piersiowej, a drugiej na brzuchu,
- chodzi o unoszenie brzucha do góry z wdechem (klatka może się unieść dopiero jako druga),
- z wydechem należy spuścić powietrze z brzucha, pępek powinien się delikatnie zapaść.
Z czasem ten sam ruch można ćwiczyć na stojąco, a następnie połączyć go z ćwiczeniami rozciągającymi albo medytacją.
Fot. Eneida / Pexels
