Anagram to językowa łamigłówka. Z liter jednego słowa układasz inne. Zabawę stanowi zarówno tworzenie anagramów, jak i ich rozszyfrowanie.
Anagramami posługiwano się już w starożytności. Była to z jednej strony ciekawa zabawa, z drugiej – trening umiejętności językowych.
Anagram – co to takiego? Przykłady anagramów
Chcesz wiedzieć dokładniej, co to jest anagram? Nazwa ta wywodzi się od greckich słów ana- (tzn. nad) i grámma (litera). Jest to słowo lub wyrażenie, a czasem nawet całe zdanie utworzone przez przestawienie liter lub sylab innego słowa, wyrażenia czy zdania. Na przykład anagramami słowa „orka” są „kora” i „karo” – mają dokładnie te same litery, tylko ułożone w innej kolejności. Inne przykładowe anagramy słów to:
- kra – rak
- wiśnia – świnia
- słoma – masło.
Jedno słowo może mieć więcej niż jeden anagram, na przykład:
karta – krata – tarka.
Pamiętaj, że anagram musi się składać z dokładnie tych samych i wszystkich liter. Nie można pominąć żadnej z nich, żadnej także nie można do nowego słowa dodać. W innym wypadku nie będzie już ono anagramem.
Jak się tworzy anagramy?
Anagramy można tworzyć na wiele sposobów:
- możesz utworzyć nowe słowo, czytając litery pierwszego słowa na wspak, od tyłu, tak jak palindrom: tak – kat, rak – kar, bark – krab,
- możesz przestawić sylaby w słowie wyjściowym: mata – tama, rata – tara,
- możesz litery słowa wyjściowego ułożyć po prostu w zupełnie innej kolejności, ułożenie takiego anagramu jest najtrudniejsze: notes – sonet, arbuz – burza.
Czy wiesz, że…
Najsłynniejszym przykładem anagramu, który jest całym zdaniem, jest pytanie, jakie skierował Piłat do Jezusa i odpowiedź, jakiej ten mu udzielił:
– Quid est veritas? („Co to jest prawda?”)
– Vir est qui adest („Człowiek, który jest przed tobą”).
Zabawa anagramami
Jak już wiesz, anagramem może być wyrażenie lub nawet całe zdanie. Anagramy nierzadko stosowano, aby pod jednym zdaniem, wyrażeniem lub słowem przemycić inne znaczenie. Rozszyfrowanie anagramu stanowi niezłą łamigłówkę. Anagramy można tworzyć od dowolnych słów, także od nazwisk. Taka zabawa językowa daje często ciekawe efekty:
- Julian Tuwim – Lutni, ujaw mi!
- Norwid – On drwi,
- Poniatowski – On okpi świat.
Fot. Pixabay
